Sihirli Değneği Beklerken

Cumartesi günü 7 yaşındaki bir çocuğa "Elinde sihirli bir değnek olsa kendinle ilgili neyi değiştirmek isterdin?" diye sordum. Soruyu oldukça ciddiye alıp uzunca düşündükten sonra kendinden emin ve hatta sihirli değnek hayalinden gözleri parlayarak cevap verdi.

"Bakkaldaki bütün cipslerin bedava olmasını isterdim."

 İşte bu kadar saf, bu kadar karmaşıklıktan uzaktı onun dünyası..

Onun bu cevabı beni de bu konuda yazmaya teşvik etti. Onlara küçük birer yetişkin olma görevini yüklerken "gerçekte" neye ihtiyaç duyduklarını gözden kaçırmamak gerektiğini hatırlattı.

Bir öğrencinin yapılacaklar listesi:

• Fen dersi proje teslimi
• Deneme sınavı için konu tekrarı
• Cumartesi sabahı basketbol kursuna götürülecek kıyafetlerin hazırlanması
• İngilizce dersinin kelimelerinin ezberlenmesi

Bu liste daha uzar gider.. Peki ya bu çocuğun "çocukluk" ihtiyaçları? Oyun oynamak, anne/babasıyla doya doya vakit geçirmek örneğin.
Onlardan birer büyük adam veya kadın gibi davranmalarını beklemek işte bu yüzden haksızlık.
Özellikle büyükşehirde yaşayan çocuklar hem mekan hem de zaman açısından çocukluklarını yaşama konusunda dezavantajlı durumdalar. Bir elma ağacına zıplayıp elma alabilseydi gerek kalır mıydı basketbola? Uçurtma uçururken esen rüzgarın yönünü belirlese ne zorluk olurdu fen projesinde? 

İşte bir "bedava cips" hayalinin bana düşündürdükleri...